Georges Declercq verlaat de gemeentepolitiek

“Mijn stemmen hebben CD&V-meerderheid gebroken”

WESTOUTER q Na 21 jaar in de gemeenteraad zet Georges Declercq (69) een punt achter zijn carrière in de gemeentepolitiek. Hij wordt opgevolgd door dorpsgenoot Martine Duron. Tevreden kijkt hij terug op de positieve kanten, zoals de verkiezingsoverwinning in 2012. Zijn grootste teleurstelling is dan weer het afspringen van het rusthuis in Westouter.

DOOR TOM GHEERAERT

Georges Declercq (69) woont samen met Gerda Pannekoecke in de Hellegatstraat in Westouter. Het echtpaar twee drie kinderen: Trui (40) en Dries (39). Georges is ook grootvader van Elizabeth, Juliette En Emilia. Hij groeide op in Westouter en woont nog steeds in het ouderlijke huis. “Na mijn studies heb ik vijf jaar les gegeven in de brousse in Congo”, vertelt
Georges Declercq. “Toen ik terugkwam ben ik op mijn 28ste met Gerda getrouwd. We woonden eerst in Loker, verhuisden dan naar Poperinge om daarna terug te keren naar Westouter. Daar kwam ik in verschillende verenigingen terecht. Ik was jarenlang voorzitter van het kermiscomité en van wielertoeristenclub De Berghazen. Ik was ook een tijd secretaris van de tennisclub op de Kosmos. Dat waren mooie tijden.”

GEMEENTERAAD
In 1995 kwam de Westouternaar in de gemeentepolitiek terecht. “Mijn broer Gerard, die 19 jaar ouder was dan ik, zou eigenlijk op de lijst van – toen nog – Samen staan, maar helaas was hij stervende van kanker toen de verkiezingen naderden. Emiel Hardeman vroeg me of ik in zijn plaats op de lijst wou staan. Ik behaalde meteen een 400-tal stemmen, wat een heel goed resultaat was. Ik had slechts vier stemmen minder dan een schepen. Zodoende kwam ik in de gemeenteraad terecht.” “In het begin durfde ik mijn mond niet zo veel open te doen, maar gaandeweg ben ik toch wat stouter geworden en nam ik geregeld het woord. Achteraf gezien heb ik toch heel wat punten aangebracht. Als oppositielid was dat dikwijls tevergeefs, maar één punt heb ik er toch doorgekregen. Ik heb ervoor gezorgd dat er niet meer voor iedere sportwedstrijd allerlei pijlen op de Heuvellandse wegen worden geschilderd. Ook zijn de veelkleurige linten, papieren of houten pijlen langs alle wandelpaden zo goed als weg. Het is niet het meest in het oog springende punt, maar het zorgde wel voor veel frustratie bij een groot deel van de bevolking. Al die pijlen bleven soms een volledig jaar hangen.”

ACTIEGROEP
“Ik ben ook dikwijls kritisch geweest voor Clarebout Potatoes. Op die manier werd ik de spreekbuis in de gemeenteraad van de actiegroep uit Nieuwkerke die protesteerde tegen de lawaai- en geurhinder van het aardappelbedrijf. Ook tegen de komst van het waterzuiveringsstation in Westouter heb ik geprotesteerd in de gemeenteraad. Ik pleitte ook voor de herwaardering van de wijkagent waarbij ik voorstelde dat die minstens één keer per week zich moest tonen in de wijk.” In 2010 zat Georges Declercq op de eerste rij toen de lokale afdeling van N-VA werd opgericht. “Dat gebeurde bij mij thuis”, vertelt hij. “Ik was altijd al Vlaamsgezind geweest. Vroeger stemde ik dan ook steevast voor de Volksunie. Ook tijdens mijn periode bij Gemeentebelangen was ik al een voorvechter van de Vlaamse zaak. Ik herinner me nog een heel mooie anekdote. In 2005, nota bene op de 175ste verjaardag van België, diende ik in de gemeenteraad een voorstel in om op de nationale feestdag de Belgische vlag halfstok te hangen uit protest tegen de niet-splitsing van Brussel- Halle-Vilvoorde. Puur symbolisch, natuurlijk had ik nooit verwacht dat het voorstel zou goedgekeurd worden. Maar door een aantal onthoudingen bij CD&V, onder andere van Geert Vandewynckel
die op een goed blaadje wilde staan bij de toenmalige minister van Toerisme Geert Bourgeois, werd het voorstel toch goedgekeurd. Wat hebben we toen gelachen. Het haalde zelfs de nationale media. Uiteindelijk heeft zelfs toenmalig gouverneur Paul Breyne moeten ingrijpen.”

RUSTHUIS
Maar de Westouternaar kreeg ook enkele teleurstellingen te verwerken. “Ik vind het nog steeds jammer dat het rusthuis er niet gekomen is in Westouter. In 2011 kregen we het rusthuis op een schaaltje aangeboden van Poperinge, maar het vorige gemeentebestuur heeft volgens mij veel te weinig meegewerkt. Echt zonde, want de bevolking van Heuvelland wordt
er niet jonger op en het zou bovendien voor de nodige tewerkstelling gezorgd hebben.” “Een van de hoogtepunten van mijn carrière was ongetwijfeld de verkiezingsoverwinning in 2012.
Dat was één van de mooiste dagen van mijn leven en ik durf te zeggen dat het dankzij mijn stemmen Is dat we de absolute meerderheid van CD&V hebben kunnen breken. Mijn zetel was beslissend.
Toen hebben we ook stevig onderhandeld met de N-VA. Ik zei tegen Etienne Cloet en Ward Dierickx dat ze moesten zwijgen en dat ik de onderhandelingen zou voeren aangezien ik de mensen van Gemeentebelangen kende. Ik ging voor niet minder dan twee schepenmandaten. Hoewel ze maar liefst vijf keer het lokaal verlieten,wist ik dat ze zouden toehappen.”

UITGEBLUST
De schepenmandaten gingen uiteindelijk naar zijn twee collega’s in de gemeenteraad. “Ik heb er bewust voor gekozen om geen schepen te worden. Een tijdje eerder kreeg ik ook de diagnose van kanker, al is mijn toestand nu stabiel. Ik moest pillen nemen waardoor ik nerveus werd en dacht dat ik de stress moeilijk zou aankunnen. Vandaar dat ik ook beslist
heb om maar de helft van de legislatuur te doen. Martine Duron zal mij opvolgen. Ik ben uitgeblust. Bovendien is het niet zo leuk om simpel raadslid te zijn in de meerderheid, aangezien je de collega’s niet in verlegenheid wil brengen met ambetante vragen. Wel heb ik vorig jaar nog een voorstel ingediend voor openbare toiletten in onze dorpen en daar is men nu
volop mee bezig. Als ze er zijn, zal ik toch tevreden kunnen zeggen dat ze er gekomen zijn dankzij mij.”

Verschenen in de Krant van West-Vlaanderen op vrijdag 15 Januari 2016